Wydawało się...?

Wydawało się, że Miłość zginie na zawsze w głębiach oceanu... Nagle Miłość usłyszała: - Chodź! Zabiorę cię ze soba ! - powiedział nieznajomy starzec. Miłość była tak szczęśliwa i wdzięczna za uratowanie życia, że zapomniała zapytać kim jest jej wybawca. Miłość bardzo chciała się dowiedzieć kim jest ten tajemniczy starzec. Zwróciła się o poradę do Wiedzy. - Powiedz mi proszę, kto mnie uratował ? - To był Czas. - Odpowiedziała Wiedza. - Czas ? - zdziwiła się Miłość. - Dlaczego Czas mi pomógł ? - Tylko Czas rozumie, jak ważnym uczuciem w życiu każdego człowieka jest Miłość. - Odrzekła Wiedza.

To znana proza (?), co o niej myślicie?

Mysle o tym, ze jakbym nie znala tej bajki nie wiedzialabym o co w niej chodzi. proponuje wkleic cala, nie tylko kawalek.

Elen... eee... jakby Ci to powiedzieć... to cała Very Happy

To ja nie wiem skad to wytrzasnelas Neutral

w rzeczywistosci jest ona o wiele dluzsza Neutral

jakies wybrakowane zrodla masz.

Dokładnie ona jest dłuższa, to tylko jej końcowy fragment.
Nikt nie zrozumie czytania samej końcówki to tak jakby czytac książke od końca.

Dawno, dawno temu, na oceani istniała wyspa, która zamieszkiwałyemocje, uczucia oraz ludzkie cechy - takie jak: Dobry Humor, Smutek, Mądrość, Duma; a wszystkie razem łączyła Miłość.
Pewnego dnia mieszkańcy wyspy dowiedzieli się, że niedługo wyspa zatonie. Przygotowali swoje statki do wypłynięcia w morze, aby na zawsze opuścić wyspę.
Tylko Miłość postanowiła poczekać do ostatniej chwili. Gdy pozostał jedynie maleńki skrawek lądu, Miłość poprosiła o pomoc.
Pierwsze przypłynęło Bogactwo na swoim luksusowym jachcie.
Miłość zapytała:
- Bogactwo, czy możesz mnie uratować?
- Niestety nie. Pokład mam cały złota, srebra i innych kosztowności. Nie ma tu już miejsca do ciebie - odpowiedziało Bogactwo.
Druga przypłynęła Duma na swoim ogromnym czteromasztowcu.
- Dumo, zabierz mnie ze sobą! - poprosiła Miłość.
- Niestety nie mogę cię wziąć! Na moim statku wszystko jest uporządkowane, a ty mogłabyś to popsuć... - odpowiedziała Duma i z duma podniosła piękne żagle.
Na zbutwiałej łodzce płynął Smutek.
- Smutku, zabierz mnie za sobą! - poprosiła Miłość.
- Och, Miłość, jestem tak strasznie smutny, że chcę pozostać sam. - odrzekł Smutek i smutnie powiosłował w dal.
Dobry Humor przepłynął obok Miłości nie zauważając jej, bo był tak rozbawiony, że nie usłyszał nawet wołania o pomoc.
Wydawało się, że Miłość zginie na zawsze w głębiach oceanu.
Nagle Miłość usłyszała:
- Chodź! Zabiorę cię ze soba ! - powiedział nieznajomy starzec.
Miłość była tak szczęśliwa i wdzięczna za uratowanie życia, że zapomniała zapytać kim jest jej wybawca. Miłość bardzo chciała się dowiedzieć kim jest ten tajemniczy starzec. Zwróciła się o poradę do Wiedzy.
- Powiedz mi proszę, kto mnie uratował ?
- To był Czas. - Odpowiedziała Wiedza.
- Czas ? - zdziwiła się Miłość. - Dlaczego Czas mi pomógł ?
- Tylko Czas rozumie, jak ważnym uczuciem w życiu każdego człowieka jest Miłość. - Odrzekła Wiedza

No to znaczy, ze mam wybrakowane źródła :]

no i tutaj mamy cala bajke! niech zyje Kot!